AYER LA VI

Había como un mes largo que non a via, tivo que ser nun hospital, pero eso é o de menos, o importante era que alí estaba, con uns vaqueros e un xersei a raias azuis, canto tempo esperando ese abrazo, POR FIN! a Maru e a Loli fundidas nunha aperta moi esperada.

Dedicámonos un par de piropos, dos de verdade, deses que sabes que son sentidos e logo puxémonos ó día do que nos sucedera nas últimas horas que pasamos sen comunicarnos (apenas 5 ). O tempo pasou voando, dúas horas non nos chegaron a nada, e de que falamos? pois vóuvolo contar todo, todo:

1. Do blog, do ben que o pasábamos escribindo e lendo os comentarios, de que a Maru se sentía máis cerca da súa Sis e de que a min me servía para coñecer mellor a E.

2. Do ambiguo, de Ri (sólo un par de cousas eh? que Maru xa o ten super olvidado je)

3. Da miña irmá que se recupera pouco a pouco e do meu avó que se dedica a tocarlle as tetas ás enfermeras (é o que ten que che saquen do teu hábitat os 91 anos).

4. Da nosa época de compis de piso e da xente que coñecín a través dela (de algunhas tiven que refrescarlle a memoria en canto a días de troula que non recordaba je)

5. Dos seus avós e pais, ¡que ben me tratan cando vou a visitalos!.

6. Da bufanda do ambiguo, que ten algún fallo insignificante, ela que é tan perfeccionista con un fallo na calceta!, non me podo creer que non a desfaga e a poña simétrica jeje.
7. De cando se marchaba para facer o master, snif! como a vou votar de menos.....

8. DE IRNOS DE VACACIÓNS XUNTAS, SI!!!!!!!! a Asturias, quizáis Valladolid e así igual poderíamos ver a Pilar.

9. Este punto é para que a Maru añada o que se me pudera olvidar, je.

Despois tocou a despedida, o deber chamábanos, Maru tiña que ir a calcetar e eu voltar a xunto a miña irmanciña. Outro super achuchon, acompañamento a porta de saída y se acabo.... a Maru foise.

GRACIAS POLO BO MOMENTO QUE ME FIXECHES PASAR. QUÉROTEEEE!