miércoles, 14 de noviembre de 2007

A DIOS POÑO POR TESTIGO QUE XAMAIS VOLVEREI A POÑER TACÓNS

Son alta, mido un 1,75 e dende pequena sempre era a máis enorme da clase (a lo largo y a lo ancho je) e debeu ser esa sensación de estar arriba e os demáis a unha cabeza menos o que me levou a case non usar tacóns. Poñoos en ocasións que o require e pouco máis porque ó non estar acostumbrada a usalos, parezo un pato mareado andando con eles.Co que vos vou a contar entenderedes que non queira saber nada máis deles, son o meu peor enemigo.

Onte puxen tacóns, a razón de tremendo erro foi que puxen falda (unha moi mona que subirei co das camisas estilosas je) e claro, a falda pedía tacóns. Total, que me fun o supermercado de toda a vida a coller algo para a cea, estaban de obras porque van a ampliar o establecemento. Cando entraba tiven que oir algunha guarrada tipo (nena!, menudas pernas que te gastas...!) de un dos obreros; o de sempre, que hai gilipollas que sólo miran o que miran e nin sequera che ven a cara, xa podes ser un "callo borriquero" que si levas falda... Rematadas as miñas xestións e con un kilo de carne picada e spaguetis dispóñome a sair. Xa me doían os pés e eso que non levaba nin unha hora cos tacóns e a miña inseguridade á hora de camiñar con aqueles 2 cm de empezaba a agobiarme.

Ca bolsa na man, e o móvil na outra lendo un sms saio en dirección o coche, de repente oio "coidado", como había un montón de obreros pensei que falaban entre eles e que non ía por min. Pero si ,era por min, acababan de poñer un andamio na parte de arriba da porta de saída e como estaba lendo o sms non me dei conta. TREMENDO CABEZAZO me dei contra o andamio, os tacóns non aguantaron a presión e pataplaf! o chan. Desta vez véuseme a hucha y demás. Outra vez de mil coloressssssssss. Un dos obreros axudoume a incorporarme e díxome ¿pero ti non oistes que che dixemos coidado? . Eu mireino con cara de "no puedo con mi vida" e coa pouca dignidade que me quedaba metinme no coche e arranquei como alma que lleva el diablo. PUTOS TACONS.

A xente do meu redor dime que o que non me pasa a min non lle pasa a ninguén e a verdade, é que me pasan historias destas a miudo, a Maru sabe moitas delas, un día farei unha entrada sobre algunhas e poderes reirvos un cacho das miñas meteduras de pata. BIKIÑOS

9 comentarios:

LA MARU dijo...

Te matoooo......tú sabes que estoy en el trabajo cuando leo tus entradas, ¿no? joder....que me está cayendo la lagrimita de aguantarme la carcajada...Ya te imagino ahí espatarrada con tu cara de 'no puedo con mi vida'(porque doy fe que la tiene, jeje)Y por cierto...me encanta esa fusión de callo malayo y cardo borriquero...a partir de ahora los feos han pasado a llamarse...¡callos borriqueros! jaja. Me meo...pero de verdad.

Eva dijo...

Menos mal que yo hoy trabajo desde casa y me puedo reír cuanto quiera.
Eres única.

Yo soy de las que no salgo de casa con tacones de menos de 10 centímetros. Me muero por los zapatos estilosísimos.

Por cierto, mi entrada de hoy te la dedico. Tú sabes a quién va dirigida. ;-)
Gracias por alegrarnos el día.

多洛雷斯 dijo...

10 cm? Eva desde xa nombroche a miña "ídolo taconíl", como fas para manterte erguida con 10 cm? ti si que eres única. BIKIÑOS e moi boa a túa entrada je

多洛雷斯 dijo...

Je je non é unha fusión, sempre pensei que se decía así, nunca digo unha expresión ó dereito, fai moi pouco descubrin que non era " non lle pidas pera ó lobo" senon que era " non lle pidas peras ó holmo" Ai! que lle queres..... BIKIÑOS

K dijo...
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
Pilar dijo...

mhh..Me gusta, "no le pidas peras al lobo", jajaj...

Yo no tengo ni un solo zapato de tacón en mi armario...Me da mucha rabia porque no es que no me gusten,pero es que no me pegan con el resto de la ropa ni con mi estilo ¿que le vamos a hacer?

Respecto a lo de poner falda, yo me paso el verano en faldita pero es que cuando llega el invierno...burrrrfff lo paso fatal!!! Estoy el 90% del tiempo con pantalones y a ser posible de pana!!!

Besotes

K dijo...

joerrrrrrrr quinta vez que intento dejarte un comentario!!! nada que no lo guarda...

buenísimo el post de hoy, no pierdas el sentido del humor NUNCA.

QUE BUENO!!!

Desde aquí un pequeño homenaje a las hermanas Vicente... únicas en el arte del taconazo!!! Nos podéis decir como coño aguantais 24 encima de un superandamio sin rechistar?????

jiji

La K

Lucía dijo...

muy, pero que muy bueno, genial... llevo riendome un buen rato.... Pobrecilla, menudo palo debiste pasar... aunque yo soy de las tuyas, tambien me pasa de todo!!!
Un besin

Anónimo dijo...

Ja ja, síntoo moito Loli, pero fíxome moita gracia o que che pasou. A verdade é que sempre soe pasar cando ves alguén que se cae na rúa, que che entra esa risa nerviosa aínda que a túa intención sexa boa e queiras axudala.
En canto ós tacóns, eu sou da túa especie. É dicir, son de calzado plano toda a vida e os tacóns que utilizo non pasan dos 5 cm. Gustaríame ter clase e glamour á hora de andar cuns tacóns de vértigo e finos, pero, lamentablemente, non somos compatibles.
Eu voto por que nos contes otras anécdotas deste estilo, xa que nos reíremos moito con elas, que non é o mesmo que rirnos de ti (iso sería imposible ;-) ).
Biquiños, Andu