CANTA IGNORANCIA

Non me canso de decir que son moi ignorante, hai tantas e tantas cousas que non sei que a veces dame a sensación de que os poucos coñecementos que teño caben dentro dun tubo de agullas. Gústame rodearme de xente que sabe moitas cousas, e que sabe de todo, para ver si se me pega algo jeje.

Menudo susto pasei onte por culpa da miña ignoracia. Estaba no ordenador do traballo visitando os blogs cando de repente oín moverse o ascensor ( si, ese de cristal que tanto lle gusta os diabliños dos que xa falei) e cagueime pola pata abaixo. Pensei ¿como ñons se move o ascensor se non hai nadie agás eu no museo?. A porta da entrada estaba cerrada (pero non con chave) e aínda non empezara a hora de visitas do museo.

O primeiro que se me ocurreu foi gritar : Manoloooooooooooo! baixa un momento porque teño un problema coa subvención de medio rural? (Manolo é un compañeiro de traballo que non estaba nese momento).Asi, se entrara alguén podía coller medo e irse ó saber que non estaba soa. Esperei un pouco, pero non pasaba nada, ata que finalmente se abre a porta do ascensor. Estaba cagando patatillas e imaxinándo un gran sable que en breves atravesaría o meu estómago.... Seguin esperando detrás da columna do despacho esperando o meu amargo final ...pero coño, o final non daba chegado. Continuei naquela parede uns dez minutos máis ata que chegou Juan, outro compañeiro.

Conteille o sucedido tatexando do medo que tiña; él, non paraba de rir e esto empezaba a mosquearme cada vez máis. Cando rematei de relatarlle todo dime: "non hai ninguén, o que pasa é que o ascensor de vez en cando sube e baixa e abre as portas por cuestións de mantenemento, está programado para que faga esto". Velaqui tendes a miña ignorancia, non sabía que os ascensores facían esta función..... e eu que pensaba que chegara a miña hora.