O meu avó sempre decía que o día que o levasen da igrexa ó cementerio sería o home que fose máis alto da parroquia porque tiña uns netos moi altos. Onte 4 dos meus irmáns cunhas alturas entre 1,90m 1,89m 1,86 e 1,88m levárono a descansar.¡Ias alto, avó como ti decías!.
Era un home polémico, na aldea todos o recordan como o "señor Che", ese que tiña un carácter de raios.
Pero eu que fun moi lista (ji) recordoo doutra maneira (gracias a miña volta ó pasado), para min quedan o "arre cabalo" , o "dincolin dincolin",a súa experiencia na guerra, o seu humor negro que poucos sabíamos entender, a súa peculiar forma de estalar os dedos e os poucos bicos que me deu, poucos pero de corazón.
Agora podes descansar, xa nada che perturba, xa ninguén che molestará, agora tes esa paz que tanto tempo viñas desexando.
HASTA SEMPRE AVÓ, quísoseche, quéreseche e quereráseche.
viernes, 14 de diciembre de 2007
ALTO
Publicado por 多洛雷斯 en 10:50
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
9 comentarios:
Vaia, síntoo moito. Un biquiño moi forte e me alegro de que gardes esos bos recordos, xa que son os que merecen á pena.
Muac e boa fin de semana.
Non sei porque se me foi o til nese "a pena", estes dedos que xa non me obedecen, ;-)
opa, lo siento mucho... Pero como dice Andu, esos recuerdos son los que valen la pena...
Un besote
lo dicho por el messenger...y un besazo!!!
muac, muac, muac
Besos Lo!
Yo no tuve abuelos, es decir, los tuve pero fallecieron siendo yo muy pequeña. Aún así, en la memoria quedan siempre algunos recuerdos que alegran el día o que salen a la luz en alguna mala situación.
Besitos y arriba, bien arriba el corazón
É unha mágoa cando a nosa xente se vai. Aínda que che dera poucos bicos, era o teu avó, e seguro que terás moitos recordos bos del.
Eu sempre digo que hai que aproveitar a darnos moitos bicos (no sentido figurado) mentres estamos aquí, porque dun día para outro deixamos de estar e logo xa non vale de nada querernos dicir cousas que xa non temos quen nolas escoite. Unha aperta
Dolooo, que me tienes preocupada...¿dónde andas?
Te quiero muuuucho
MAria , no te preocupes mujer , esta semana Loly trabaja de tarde y tiene que estar con su compañera para diseñar las actividades que van a realizar por los colegios.
Pero no os preocupéis que yo le transmito todos vuestros mensajes de apoyo y cariñitos varios.
Carlos.
Publicar un comentario