martes, 20 de noviembre de 2007

SEREI PARVA, OU MELLOR DITO COMO DIRÍA EVA: TONTA TOTAL

http://www.javiersanchez.es/images/uploads/ENFADO_CARA.jpg




Creo que xa comentei en algúnha ocasión que no meu traballo actual me teñen de comodín, ademáis de levar a cabo un programa de sensibilización medioambiental tamén teño que abrir ó público o Museo do Mar do concello, a entrada é gratuíta e pode entrar todo o mundo (é o único espacio público do concello con ascensor e rampla para persoas con discapacidade física).

Fai 3 semanas entraron 5 rapaces duns 10 anos ó museo, a súa visita polas salas non chegou ó minuto porque o que lle facía gracia era subir e baixar no ascensor que é case todo de cristal. Maldita sexa a hora na que lles deixer xogar nel durante uns minutos. Eu que pensaba que eran uns nenos moi agradables......... Caca, culo, pedo, pis.... Detras desas caras de nunca romper un prato había 5 diabliños.

Como non paraban de vir tódolos días a xogar no ascensor tiven que chamarlle a atención, primeiro de bo rollo, logo un pouco máis seria, despois pasei a un tono máis amenazante e na de na, volvo probar en plan colega, de mediadora, mais tarde de autoritaria............ Joderrrrrrrrrrr, non mos saco de encima: que si entran, dan un grito e píranse correndo, que si me pegan cromos de Songoku na porta do ascensor, que si se encerran no baño.... Agora probei a ameazalos con chamar ós seus páis a casa ou ós membros de protección civil do concello pero non hai maneira con eles.

Fun borde,incluso un pouco desagradable vendo que as outras tácticas non me funcionaron pero estes teñen sete vidas como os gatos. NECESITO AXUDA, como me desfago destes mocosos

10 comentarios:

Eva dijo...

Tonta total no eres... buena persona, sí.
Yo llamaría a los padres, y si no disfrazaría a uno de tus hermanos (el más grande y con pinta de matón que tengas) de guarda jurado o policía o guardia civil y lo pondría en la puerta con porra en mano... a ver si así se atrevían...
Bicos guapa

Pink Floyd dijo...

Ja ja, nunca había leído tu blog y es muy divertido.
Los niños de hoy en día saben que no tienen nada que temer, lo han mamado desde pequeñitos. Saben que nadie les puede hacer algo suficientemente malo como para pensar en las consecuencias de sus actos. Así pues, obran con impunidad. Si se dan cuenta de que te molestan, entonces más aún, como dicen en mi tierra, "si no quieres caldo, taza y media". Cuando yo he tenido que lidiar con situaciones semejantes, sólo he encontrado dos salidas: la indiferencia o el asesinato. Lo de los padres no siempre tiene por qué funcionar, pero desde luego ellos son los responsables de que los hijos vayan por ahí tocando las bowlings y avasallando mobiliario urbano.
Suerte, ya nos informarás

Lucía dijo...

Ni idea.....yo es que en estos casos no sé que hacer, porque ademas en este pais en cuanto te despistas te cae una denuncia... y a ver, si te pones dura igual les da por decir que les has pegado...
No sé, la verdad es que tienes un problemilla... Aunque yo creo que debes llamar a los municipales, que para eso aun hacen algo.
Un besin

LA MARU dijo...

Pues yo no soy la más adecuada para opinar...¡si puede conmigo una niña de 10 meses! Pero yo en tu caso...la verdad es que no sé qué haría en tu caso...cómo me solía decir Carmelo...Maru, tienes que aprender a enfadarte, no impones nada de nada. Así, que te recomiendo paciencia y a esperar a que se les pase...

多洛雷斯 dijo...

Pink floyd, estiven intentando entrar no teu blog pero non fun capaz, snif. Metinme no de Andu e non atopei ningún enlace, ummmmmmmm, seguirei intentando porque antes ou despois conseguirei comentar no teu blog jeje. BIKIÑOS

Pink Floyd dijo...

Ainda non teño blog eu!!

多洛雷斯 dijo...

AAAAAAAAAAA! pois a que esperas? anímate e fai un que eu serei das primeiras en contestarte. Por certo, hoxe, acordeime de vos, e tamén de Eva e Martin, soñei coa neve! e levanteime pensando que por ahí non debe ser un soño. Disfrutade dela por min. BIKIÑOS

Anduriña dijo...

Buf , me imaxino a situación e non pinta ter unha solución fácil. Eu pasaría deles, de xeito que se ven que non lle dás importancia, pasarán de ir por alí...

Se esta táctica non funciona, falaría de bo rollo cun poli e cos pais dos nenos para decirlles que lles vamos meter un pequeniño susto, así o poli os levaría con él e na comisaría lles poría un castigo de ter que limpar o Museo durante unha semana.

Se tivese que acudir ó plan c, non sei qué sería capaz de facer ,¿matalos?, je je.Non, creo que optaría pola traxedia, lles diría que pola súa culpa me despediron e que teño cinco bocas que alimentar, bla bla... a ver se así os neniños de marras abrandan un pouco o seu corazonciño , que seguro que o teñen.
Ánimo e sorte

多洛雷斯 dijo...

Hoxe voltaron os monstruitos, como xa sabía que virían estaba esperándoos cerca da porta, ala! susto que te cagas e portazo nas narices. Sinto haber feito eso pero e que non me deixan opción.... Seguro que non lles dura o susto nin unha hora pero.... polo menos unha hora de tranquilidade ji.

Pilar dijo...

JO, pobre!!
A mi la idea de Eva me parece muy buena, jaja...pero como es un poco dificil...lo que puedes hacer si vuelven es hacer como q llamas a la policia delante suyo a ver si funciona, y si no funciona, llamala de verdad que para algo está!!
¿Es muy grande el museo?
Besitos!