NON ME ACORDO DO TÍTULO

Sintoo Di pero escribir esta entrada sen pasar 24 horas do día D ten as súas desventaxas, como estar resacosa e non recordar o título que ideamos para esta entrada. Vou tentar facervos un resumen da primeira reunión de esta nosa comunidade.

- Chegada á Guarda, que non á Guardia as 20:00 horas. Non soporto oir decir Rianjo nin San Jenjo, polo que debo actuar en consecuencia e decir A Guarda a pesar de que me siga soando mellor A Guardia jeje.

- Blogueras/o: Vou para a casa da Maru, encóntroa polo camiño,que alegría, bicos e abrazos. Xa na casa bicos a Eva e Martin e por suposto a Alba e ós seus avós. Na cea que describirei máis tarde estou con Diana e a Carol non tiven ocasión de vela foi unha pena.

- Alba: unha cousa son as fotos e outra é vela en persoa. É unha pasada de nena, moi espabilada, sempre con unha sonrisa na boca,a pesar de estar enfermiña portouse como unha campeona. Sabe facer moitas cousas: como beber polo vaso, ten un coche polo que empuxa e xoga a pillarche, ós seus 11 meses fáltalle un nada para andar, sabe poñer carotas feas no espello do cuarto de baño e gracias a Dios non son tan feas como as que pon a súa tía jeje. Recoñece os cuadros que pinta o seu bisavó. Ten un gusto moi estiloso, regaloume unha bolsa de flores naranxa e unha agua de colonia, Gracias Alba.

- Cena: Tivemos dúas baixas, Eva e Martin estaban malitos cun virus estomacal e non puideron vir. Foi unha pena e tamén a causa dunha "mini bronca", explícome. Cando chegamos ó restaurante (moi estiloso por certo) dixemos que non éramos 9 senon 7 porque dúas persoas non puideran acudir, a camarera díxo falando moi borde que tíñamos que haberlle chamado avisando do cambio, de nada lle serviu que lle dixéramos que foi unha decisión de última hora, foi unha impresentable. Non me vou enrollar demasiado con ela porque non merece a pena pero tivo lindezas como decirnos que nos levantáramos os 7 a un pasillo a ver os postres, insisteu varias veces ata que finalmente nos dixo cales había e non tivemos que levantarnos. Pasámolo moi ben, contáronse varios chistes, aqui deixo o de Ri por ser corto: "¿ Que lle di un feixe de herba a outro? Estamos apañados", o do caracol de Di tamén estuvo moi ben.

- Marcha, queremos marcha: había un montón de xente nos pubs,bebimos con moderación e bailamos ata as 7 da maña que os nosos tacóns dixeron basta. No camiño de volta tiven que descalzarme porque os meus pés non podían coa súa vida con aqueles 3 centímetros de tacóns.

- O día seguinte: comida en casa de Maru, que rica a sopa de pescado que fixo Eva, tivo que pelear co peixe para facer os tacos, suerte que non os fixo a Maru senon aínda estaríamos agora esperando porque estaría facendo uns tacos simétricos jijjij. E non son rencorosa eh.Aproveito para disfrutar de Alba antes de irme, visitamos ós avós de Maru e Eva, café con Diana e Ri e despedida...

- Resumen do resumen:

1. Como sempre agradecer a Emi e a Milu as súas atencións, que ben me tratan e fanme sentir coma na casa. Tamén a Emi que me descubrise dous libros que sen dúbida penso leer.

2. Alba é preciosa, que ollos, que alegría, en definitiva, unha maravilla. Quere vivir, non quere dormir!.

3. Eva, en persoa pódese ver mellor o traballo de André, está moi guapa,e teríades que vela con Alba, teñen unha gran complicidade, caíaseme a baba véndoas xuntas. Espero que a próxima vez podamos vernos, pero esta vez sen virus eh, pobriña!.
4.Martin, o pobre caeu enfermo co virus e tivo que ir para a cama, pero alegreime de poder velo antes de que pasase eso e falar un pouquiño con el.
5. Maru, simpática como sempre, a miña media naranxa, a miña Maru.
6. Diana, a sorpresa da noite, puden coñecela un pouco mellor e todo o que vin nela me gustou, temos fotos que espero podamos subir ó blog.

7. Ri: alí o estaba co seu cambio de look e coas súas gracias, fíxonos pasar un bo rato.

8. Sonia: amiga de Maru e Diana, caeume moi ben e espero que se anime a entrar no mundo dos blog.

9. Marisol e Luis, la parejita, xa os coñecía, son moi agradables.

10. Estado actual: lamentable, resacosa e con un posible virus ás espaldas, pero non pasa nada, a resaca mañá desaparece, e o virus antes ou despois pasaría pola miña casa asi que canto antes mellor je.

11. O malo: ter que irme sen ver a Ka, pero bueno seguro que na próxima nos veremos, bicos na distancia. O puto virus que entrou na casa Alonso e fixo que Alba o pasase mal con retortixóns.

12. O que me levo ó peto: a sonrisa de Alba, poder ver a Di e a Eva e falar con elas fora do blog e o mesenger, uns cuantos chistes un fin de semana divertido e no que sobre todo me puden relaxar, GRACIAS POR TODO A TODOS.

A próxima quedada ten que ser macro asi que Lu, Pilar, Ka e Nat xa sabedes.... Bueno, vale, Nat teno máis difícil pero todo se andará.